القای انفجار تنفسی در سلول‌های منوسیت انسانی پس از مواجهه با میکروپارتیکل‌های پلاکتی

سابقه و هدف: پلاکت‌های فعال شده در کنسانتره‌ پلاکتی، وزیکول‌های غشایی آزاد می‌کنند که میکروپارتیکل‌های پلاکتی نامیده شده و می‌توانند به‌طور خود به‌خود و طی نگهداری پلاکت‌ها ایجاد شوند. مطالعات نشان می‌دهند که میکروپارتیکل‌های پلاکتی می‌توانند با سلول‌های منوسیت تشکیل توده سلولی بنمایند لذا در صدد برآمدیم تا توانایی این میکرووزیکول‌ها را در فعال کردن سلول‌های منوسیت بررسی کنیم. مواد و روش‌ها: کیسه‌های کنسانتره پلاکتی از سازمان انتقال خون استان تهران تهیه گردیدند. در روزهای نگهداری پلاکت، از کیسه‌ها، میکروپارتیکل‌ها جدا شده و با منوسیت‌های به دست آمده از کیسه خون کامل مواجه گردیدند. پس از طی زمان انکوبه، انفجار تنفسی قبل و بعد از مواجهه در منوسیت‌ها با استفاده از دی‌هیدرو رودامین-123 (DHR-123) با به‌کارگیری تکنیک فلوسایتومتری مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: سلول‌های منوسیت به دست آمده از خون محیطی انسان، بعد از مواجهه با میکروپارتیکل‌های پلاکتی  فعال شده و انفجار تنفسی در آن‌ها افزایش معنی‌دار می‌یابد (01/0=P). این یافته نشان می‌دهد که تاثیر میکروپارتیکل‌های پلاکتی وابسته به غلظت آن‌ها می‌باشد و تاثیر بیش‌تر در غلظت 500 میکروگرم در میلی‌لیتر از میکروپارتیکل‌های پلاکتی به دست آمد. نتیجه‌گیری: این مطالعه توانایی میکروپارتیکل‌های پلاکتی به دست آمده از کنسانتره پلاکتی را درتحریک و فعال کردن سلول‌های منوسیت خون محیطی انسان نشان می‌دهد.